Dün akşam üzeri iş yerimde odamda çalışırken iç hattan bir telefon geldi, telefondaki ablamdı :) Bir gün öncesinde ne giyineceğine karar vermesine rağmen içine bir türlü sinmemişti bugün giyineceği kombinasyon. Üstelik o kadar kıyafetin arasından hiç bir şey bulamamıştık. Bu durum bazen olur ve ben bunu 'yeni bir şeyler giymek isteme sendromu' olarak tanımlıyorum:):)Yoksa mümkün mü?
Neyse, dedi ki akşam 21:00 de uçuyorum ve buradan 19:45 de en geç çıkmam lazım, veee:(:(:(Beğenmemişti giyineceği kıyafeti.
Hemen toparlanmam gerekiyordu.Dışarı çıkıp en yakın mağazalardan bir şeyler bakmalıydım tatlı ablacığıma. Ertesi gün hem bir toplantısı, hem çok çok sevdiği biricik danışanları hem de sabahleyin bir TV program çekimi vardı.
Bir koşu soluğu Tunalı'da aldım. Gördüğüm her mağazaya girmek yerine eleyerek bazılarına girdim. En sonunda yine yolum İPEKYOL'a düştü. 'Kurtarıcı marka' diyorum kendisine çünkü her girdiğimde mutlaka alınacak bir şeyler bulurum. Önce alt katı sonra üst katı gezdim ama üst kat tam bir hayal kırıklığıydı o anki seçeceklerim için...
Sonra birkaç kıyafet seçtim 2 pantalon, 2 gömlek,1 elbise, girdim kabine. İlk giyindiğim pantolonu zaten beğendim. Ama biraz bedeni dardı malum ikimiz de hamileyiz:) Öyle çok dar pantolonlar giyinemeyeceğiz yakında:) Sonra bir beden üstünü istedim ve istediğim gibi oldu...
Pantolon bir hayli dar kesim olduğundan üzerine akan bir kumaş giyinmeliydi. İpek krem bir gömlek denedim. Evet kendi kendimi 'bu ikisini alıyorum' dedim. Tam kasaya geldim köşede asılı duran ceketi farkettim. Kumaşı inanılmaz rahat ve şık, kesim ise tam benlikti;) Onu da üzerime denedim ve diğer aldıklarımla gayet güzel olacağına emindim. Bu dar vakitte ödemem bir hayli uzun sürdü , çünkü sistemde bir problem vardı üstelik ben cep telefonumu iş yerimde unutmuştum:( Hatta bir de İPEKYOL Gold kartımı. Neyseki kasadan aradım 3. işlem sonrası şifremi aldım ödemeyi yaptım ve çıktım.
Bir ayakkabı şarttı ama aklımda ablamın 'tabanı vişne mor, rugan siyah ayakkabısı vardı. Bir göz attıktan sonra ayakkabı mağazalarına istediğime ulaşamayıp, yol üzerinde hiç bir yerde bulamadığım rugan ince siyah kemeri bulacağım MANGO ya girdim. Hiç yanılmamışım şıp diye buldum:)
Tabi ki yürüyerek işlerimi halletmeye çalıştığımdan artık pek vaktim kalmamıştı. Hemen iş yerime geri dönmeli tatlı ablamı ve minieo mu( bu arada minieo bizim doğacak bebişlerimize taktığımız ad) uçmadan yakalamalıydım. Hatta çıkmadan bir de denese bu kıyafetleri, fena olmazdı. Bu arada dönüş yolunda KOTON a uğradım ve sarı, cici ve şık bir bluz aldım. İşe döndüğümde saat 19:20 idi. Neyse ki ablacık ve minieo yerli yerindeydi:) Hemen denedi kıyafetleri beğenmişti.Hatta o son anda aldığım sarı bluz var ya onu da yolda giyinmek için üzerine taktı ve beni + minieomu öpüp çıktı
Böyle anlatınca bir yoruldum bir yoruldum sormayın:) Ama inanın dün hiç yorulmadım çünkü ben bu işi çok seviyorum.STİLEO benim ruhumu besliyor.
Umarım siz programı izleme fırsatı bulabilmişsinizdir. Bulamayanlar için paylaşıyorum; http://tvarsivi.com/player.php?y=11&z=2011-11-30%2010:15:00
Bakalım seçimlerimi beğenecek misiniz;)
Benden de normal bir gün görüntüleri;)
Sadece çorabıma değineceğim; hayatta giyinmem dediğim bir modeli daha giyindim işte bu yüzden kendimi kutluyorum:) Buyurunuz küçük kesitler de benden...
sevgiler bizden
minieolar ve annelerinden:)
minieolar ve annelerinden:)
2 yorum:
okurken postunu bir farkettim ki kalp atışlarım fırlamış.. oturduğu yerde heycan yapmak buna denir sanırım :)
bu dar vakitte çıkardığın stil sahibi iş için de ayaklarına ve zevkine sağlık. ayrıca elvan ablama da çok çok yakışmış.. sizi de minikeo'larınızı da çok çok öperim..;)
dün programı izlerken de çok beğenmiştim ablanın kıyafetlerini özellikle gömleğini,süper seçimler yapmışsın ,)
Yorum Gönder